Info

In 2013, tijdens mijn stage bij kunstenares Frouwkje Smit, werd mij gevraagd een muurschildering te maken op het gebouw van stichting ‘Noorderparkkamer’ in Amsterdam Noord. Het gebouw functioneert als broedplaats voor onder andere kunstenaars en staat midden in het Noorderpark. Hoewel het voor mij de eerste grote opdracht was die ik kreeg, nam ik deze zonder enige twijfel aan. De desbetreffende muur was ongeveer zeven meter lang. De enige eis waar de muurschildering aan moest voldoen was dat de functie van deze ‘broedplaats’ terug kwam in de schildering. Thuis ging ik gelijk aan de slag en maakte allerlei verschillende schetsen op papier om deze vervolgens aan de opdrachtgevers te presenteren.
   Het liep echter niet helemaal zoals gepland. De dag dat ik mijn schetsen kwam presenteren werd ik in het bos aangehouden door meerdere volwassen mannen en vrouwen. ‘Wat moet je hier?’ ‘Waar kom je voor?’ Wat zijn dat voor tekeningen?’ Ze lieten duidelijk merken dat het park waar we ons bevonden hun terrein was. Aangezien zij om elf uur s’ochtends een halve liter bier dronken werd mij snel duidelijk met wat voor een soort mensen ik te maken had: naar mijn idee mensen die zich aan de rand van onze samenleving bevinden.

Door deze ontmoeting besloot ik de muurschildering anders te benaderen. De schetsen gingen de prullenbak in en ik bedacht een concept waar zowel ik als de mensen die ik ontmoette in het park, deel van konden uitmaken. Ik maakte een schildering van een groot oog, waarin in het oog herkenbaar zou worden wat zich in het gebouw afspeelde. Mijn plan was om de schildering vervolgens af te plakken, zodat de mensen van het park de achtergrond konden invullen.
   Vervolgens dronken wij gedurende elke dag meerdere koppen koffie per dag en kletsten wij over het leven en de muurschildering. Hierdoor werd onze relatie veel sterker, en begonnen zij mijn aanwezigheid en ideeën meer te accepteren. Wel moest ik er elke dag voor zorgen dat ik rond vijf uur van het terrein was.
   Toevallig was er op de dag dat wij met de muurschildering begonnen een festival bezig op hetzelfde terrein waar wij bezig waren. Ikzelf had een selectie aan kleuren gekocht die visueel goed bij elkaar pasten, en hiermee werden de vlakken om het “oog” heen geschilderd. Ik deelde de kwasten uit en zonder enige op- of aanmerking gingen wij allen tegelijkertijd aan de slag. Na een half uur verven keken wij met z’n allen naar de muurschildering van een afstandje. ‘Ik denk niet dat dit hem wordt’ zei een van de mannen. ’Nope’ zei ik.

Er waren voornamelijk grove en agressieve teksten geschilderd. ’Niet echt leuk om aan te zien he?’ Het begon al te schemeren, en de meerderheid van mijn schilders had al zeker weer tien biertjes op. Een van de mannen kwam op het idee om de verfrollers te pakken en alle kleuren door elkaar heen te rollen. ‘Perfect’ zei ik, ‘dat gaan we doen’. Terwijl het al donker was voerden we zijn plan uit. Ik had geen flauw idee hoe het er uitzag aangezien wij bijna niets meer konden zien. Tot slot riep iemand dat we er nog wat witte spetters overheen moesten ‘smijten’. Zo gezegd zo gedaan en het uiteindelijke resultaat werd een grote verrassing voor de
volgende dag.
   De volgende morgen scheen het zonnetje, en in de vroege ochtendstralen zag ik voor het eerst de muurschildering. Vanaf een afstand zag ik een, naar mijn idee verassend mooie, muurschildering zichtbaar worden. De verschillende kleuren die in elkaar overliepen zorgden ervoor dat de muur een mooie samenwerking aanging met de natuur eromheen. Deze allereerste opdracht, de ontmoeting met deze groep mensen en de uiteindelijke samenwerking heeft een enorme invloed op mij gehad en in mijn verdere kunstenaarspraktijk.

Next
Mural

November 2013
Amsterdam
Muurschildering
700 x 300 cm