In 2017 kwam ik op het idee om een samenwerking te beginnen tussen
mij-
zelf als kunststudent en 'de ander’ als leermeester. In
deze samenwerking moest een gemeenschappelijke interesse centraal
staan. In dit geval was dat alles met betrekking tot de bouw.
Hoewel dit idee in de eerste plaats ten behoeve was voor mijn
eigen leerproces, vond ik het ook interessant er achter te komen
wat deze samenwerking tussen twee verschillende werelden mij en de
ander kan opleveren. Met een andere benadering en vanuit een
andere doelstelling.
Ik besloot contact op te
nemen met het bedrijf
REAKT. REAKT
is een maatschappelijke participatie voor arbeidsongeschikten.
REAKT zet zich in voor het reïntegreren van deze groep mensen in
onze samenleving. REAKT heeft zeven filialen in Den Haag bestaande
uit onder andere fietsenzaken, kunstgalerijen en houtwerkplaatsen.
Mensen die arbeidsongeschikt zijn geraakt worden hier gestimuleerd
om te blijven werken en te participeren in onze samenleving. Zij
verdienen hier een vrijwilligersbedrag van 1,50 per uur voor. Ik
ging bij REAKT opzoek naar mensen die vroeger in de bouw hadden
gewerkt.
Ik besloot om allereerst als vrijwilliger bij de fietsenzaak van
REAKT te werken om zo mensen te ontmoeten. Al snel werd ik
voorgesteld aan Carlos Henriquez (1969). Hij was de motor van de
fietsenzaak, hij hield alles draaiend en zorgde ervoor dat
iedereen van een taak was voorzien. Een paar dagen lang leerde hij
mij fietsen repareren in de fietsenzaak. Vervolgens kwam ik op het
idee om een eigen fietsenzaak op de kunstacademie te beginnen,
onder leiding van Carlos. Ik vroeg hem als het ware mijn
‘leermeester' te zijn in het proces van fietsenreparatie. Carlos
ging hier enthousiast op in. In een week tijd toverden we mijn
atelier op de kunstacademie om in een fietsenzaak. Het duurde
slechts enkele dagen voordat de gehele academie doorhad dat er een
goedkope fietsenzaak in de academie was gevestigd. Al snel stond
er een rij van kapotte fietsen voor mijn atelier die allen op hun
beurt moesten wachten. Uiteindelijk hebben ik en Carlos drie
maanden lang aan fietsen gesleuteld en hiermee tevens een
zakcentje verdiend.
Een paar weken in onze
samenwerking kwam Carlos met het voor mij verrassende nieuws dat
hij voorheen professioneel lasser was geweest. Dit nieuws was
precies waar ik naar opzoek was, hij kon zowel mijn leraar worden
in het repareren van fietsen als in het vakmanschap van lassen.
Carlos kwam op het idee een hekwerk te lassen voor zijn eigen
balkonnetje. Hier was namelijk tot op dat moment geen hekwerk
gevestigd. Samen hebben wij zijn idee uitgevoerd. Met het geld dat
wij met de fietsenzaak hadden verdiend kochten we het metaal voor
het hekwerk. Carlos leerde mij alle greepjes van het vak lassen,
en zo ontstond er een mooi Frans hekwerkje. Nadat we het hekwerk
bevestigd hadden organiseerde wij samen een officiële ‘undercover
opening’. De opening was 'undercover' aangezien het niet
toegestaan is om zomaar iets aan een oud pand te monteren.
Aan de bezoekers van het evenement deelden wij het volgende mede:
'Ga casual op straat staan, zodat de op opening niet opvalt. Rook
een sigaretje en kijk in de etalages tot het hekwerk wordt
geopend.'
De dag van de opening arriveerde en op het afgesproken tijdstip
ontstond er een groep mensen op straat. Het hekwerk was nog niet
te zien door een deken die wij eroverheen hadden gehangen. Toen de
groep op straat groot genoeg was opende wij ons project: Carlos
onthulde het hekwerk door de deken er af te trekken. Met het
poppen van de champagne (eigenlijk twee flesjes bier) was het
feest officieel begonnen.
Uiteindelijk kwamen
alle bezoekers bij Carlos thuis wat resulteerde in een groot
huisfeest. Zowel familie en vrienden van Carlos en mij waren
aanwezig. De opening was een groot succes en het feestje ging door
tot in de late uurtjes.
Evenement
